รักเธอไม่คลาย

"แหวว" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากวิญญาณรัก

พี่แพร เป็นผู้หญิงที่น่าสงสารมาก เธอไม่ได้เป็นพี่สาวของฉันหรอกค่ะ แต่เป็นแฟนของ พี่วุฒิ - พี่ชายสุดเฮี้ยวของฉันต่างหาก

พี่วุฒิรูปหล่อ สูงโปร่ง หน้าตาคมคายออกแนวแบดบอย เขาเล่นดนตรีเก่งมาก ทั้งกีตาร์ กลองและร้องเพลง อายุ 22 เพิ่งเรียนจบแต่ยังไม่เป็นโล้เป็นพายอะไรสักอย่าง ดีแต่ว่าพ่อแม่มีเงินเลยตามใจ พี่วุฒิมีรถขับ หาเงินเองได้บ้างจาก การเล่นดนตรีตามผับ แต่ก็ไม่เป็นหลักแหล่ง ส่วนมากจึงต้องขอตังค์แม่ใช้

พี่แพรกับพี่วุฒิรู้จักกันเพราะเธอเป็นเพื่อนของเพื่อนพี่วุฒิ เธอเพิ่งเรียนจบเหมือนกัน อายุน้อยกว่าพี่วุฒิหนึ่งปี ทั้งคู่เกิดวันเดียวกันแต่คนละปีเท่านั้น

ดูๆ เธอไม่น่าเป็นแฟนพี่วุฒิได้เลย เพราะเรียบร้อย เอา การเอางาน ขยันมาก ชอบดนตรี ร้องเพลงไพเราะน่าฟัง เมื่อ เรียนจบก็ทำงานบริษัทใกล้บ้าน แต่ไกลจากบ้านเรามาก เราอยู่ลาดพร้าว ส่วนเธออยู่บางแคโน่น แต่เมื่อรักกับพี่วุฒิ พี่วุฒิก็อุตส่าห์รับส่งเธอถึงบ้าน เขาว่าเป็นห่วงไม่อยากให้เธอซ้อนมอเตอร์ไซค์บึ่งไปตามถนนใหญ่และเข้าซอย เปลี่ยวไปอีกตั้งไกล

ฉันกับพ่อแม่เกือบจะแน่ใจอยู่แล้วว่าจะได้พี่แพรมาเป็น พี่สะใภ้ที่น่ารัก แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็โกรธกันค่ะ พี่วุฒิไม่ได้บอกว่าเรื่องอะไร บ่นแต่ว่ารำคาญเพราะพี่แพรขี้หึงและ ชอบทำตัวเหมือนแม่! คือคอยห้ามเขาสูบบุหรี่ ดื่มเหล้า และบ่นว่าตลอด ถ้าเขาคบเพื่อนที่เธอเห็นว่าไม่ดี

ฟังแล้วฉันจี๊ดเลยค่ะ! พี่แพรเตือนน่ะถูกต้องแล้ว เธอพยายามให้พี่วุฒิออกห่างๆ จากสิ่งเลวๆ ทั้งหลาย แต่ดูสิ พี่ชายฉันมันไม่รักดีซะงั้น!

เวลาผ่านไปหลายเดือน พี่วุฒิไม่มีท่าทีจะกลับไปคืนดีกับพี่แพรเลย มิหนำซ้ำยังคบกับผู้หญิงใหม่อีกหลายคน ดูท่าพี่ชายฉันจะเละเทะกว่าเก่า ฉันคิดถึงพี่แพรจัง พี่แพรโทร.หาฉันบ่อย บอกว่าคิดถึงฉันมาก

สำหรับพี่วุฒินั้นถึงจะคุยกันได้ก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว

วันหนึ่งฉันทำความสะอาดบ้าน และพบจดหมายรูปตุ๊กตาหวานแหววถูกทิ้งขว้างอยู่ใต้โซฟา มันเป็นจดหมายที่พี่แพรเขียนมาง้อพี่วุฒิอย่างน่าสงสาร เธอรำพันว่าขีดที่ปฏิทิน ทุกวันว่า วันนี้พี่วุฒิโกรธเธอ! วันนี้พี่วุฒิคุยโทรศัพท์กับเธอแต่ยังไม่หายโกรธ อีกวันก็จดว่าพี่วุฒิคงให้อภัยแล้วแต่ไม่เหมือนเดิม

เธอขอร้องให้พี่วุฒิกลับมาหาเธอ รักกันอย่างเช่นวันที่ผ่านมา...

พี่ชายหัวดื้อของฉันใจร้ายมากๆ ฉันถามเขาว่ารู้มั้ยว่าพี่แพรเจ็บปวดแค่ไหน? เขาก็หัวเราะว่าฉันยังเด็กไม่รู้เรื่อง หรอก เขาสิไม่รู้อะไรเลย หักอกคนอื่นแต่ตัวเองไม่เคยอกหัก

แล้ววันหนึ่งเราก็ได้รับข่าวร้าย พี่แพรเสียชีวิตแล้วด้วยอุบัติเหตุรถบรรทุกชนมอเตอร์ไซค์ที่เธอซ้อนท้ายกลับจากทำงาน!

ฉันร้องไห้ สงสารเธอใจจะขาด ถ้ายังเป็นแฟนพี่วุฒิเธอคงไม่ตายอย่างนี้ ฉันขอให้พี่วุฒิพาฉันกับแม่ไปงานศพเธอ ...หาผู้หญิงที่ดีอย่างเธอสมัยนี้หายากนะคะ

งานศพพี่แพรเศร้ามากๆ พ่อแม่เธอมีลูกสาวคนเดียว เป็น ลูกสาวที่ดี เป็นที่พึ่งของพ่อแม่ยามแก่เฒ่า

รูปหน้าศพของพี่แพรสวยหวาน แต่นัยน์ตาเธอเศร้าเหลือเกิน พี่วุฒิดูซึมๆ ไป เขานั่งอยู่ในกลุ่มเพื่อนๆ และ มีทีท่าว่าเสียเพื่อนคนหนึ่งไป ไม่ใช่สูญเสียคนรัก...พี่วุฒิไม่เหลือใจให้พี่แพรเลยจริงๆ

น่าแปลกอย่าง ตลอดทางที่กลับบ้านไม่ว่าจะหมุนวิทยุไป คลื่นไหนก็จะเจอแต่เพลงผู้หญิงที่เศร้าสร้อย ตามง้อคนที่เธอรัก หรือไม่ก็ตัดพ้ออย่างน้อยใจ ขนาดพี่วุฒิปิดวิทยุเปิดเทปก็ยังมีแต่เพลงพวกนี้...อีก 3-4 วันต่อมา เขาบอกว่าพี่แพรมาหา ทั้งเข้าฝัน ทั้งมานั่งริมเตียง แต่เขาไม่กลัว บอกให้ เธอไปสู่สุคติ

วันเผาพี่แพรเราไปร่วมงานด้วย...คืนนั้นหมาหอนทั้งคืน บรรยากาศรอบๆ บ้านดูมืดมัวและวังเวง ฉันแว่วเสียงผู้หญิงสะอื้นตลอดเวลา แม่ก็บอกว่าได้ยินเหมือนกัน

ตอนแรกฉันไม่กล้าอยู่คนเดียว แม้แต่จะมองไปที่หน้า ต่างหรือประตูฉันก็ไม่กล้า เพราะกลัวจะเห็นพี่แพรยืนอยู่ ฉันรู้ว่าวิญญาณเธอยังไม่สงบ เธอยังเศร้าโศกเสียใจ ร้องไห้ถึงความรักที่เธอสูญเสียไป

ฉันสงสารจับใจ ไม่รู้จะทำอย่างไรให้เธอสบาย และเชื่อมั่นเหลือเกินว่าเธอมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ พี่วุฒิ ไม่ยอมไปไหน

ในที่สุดฉันก็สวดมนต์และนั่งสมาธิถึงเธอ บอกเธอว่า ฉันจะเก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอให้พี่วุฒิตอนที่รักกัน ทั้งการ์ด ทั้งจดหมาย ผ้าพันคอที่เธอถักนิตติ้ง เสื้อที่เธอซื้อ ฉันจะเก็บใส่กล่องอย่างดี แล้ววันหนึ่งเมื่อพี่วุฒิมีวุฒิภาวะกว่านี้ เขาจะได้เห็นสิ่งของพวกนี้ทุกอย่าง และรูปถ่ายทุกใบ เขาจะได้หวนนึกถึงพี่แพร...และรู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นฝ่ายสูญเสีย

ฉันขอให้พี่แพรไปสู่สุคติ สักวันหนึ่งฉันจะดึงเอาความ รักที่พี่วุฒิทิ้งไปนั้นกลับมาให้พี่แพรให้จงได้!



ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด